Kendimizi berrak bir su biliyorduk. Öyle ki bulanık sulara karıştığımızda bulanıklıkları azalacak hatta tamamen kaybolacaktı. Her türlü tortuyu dibe çöktürecek berraklığı hepimizin ortak vasfı haline getirecektik. Ancak uzun bir süre sonra baktık ki kendimiz bulanıklaşmışız. Başkasını temizleyelim derken kendimiz kirlenmişiz. Herhalde ya bulanıklık çok kesif ya bizim suyumuz az. Kendi havuzumuzda kalsaydık daha mı iyiydi? Duran su da bulanıklaşır derler. O zaman başka mecralar mı bulmalıyız? Hicret mi edelim? Ya da başka sulara karışmadan yeni mecralar mı açalım? Bunun için hem berrak kalmak hem hızlı akmak gerek. Başka türlü nasıl mecra açılır? Kendimiz zaten bizden öncekilerin açtıkları mecralarda akmamış mıydık? Eskilerin açtığı mecraların temizliğini koruyamadık. O zaman yeni mecralarımız ne kadar temiz kalacak?
Galiba çare kendimizi berrak bilmekten vazgeçip daha berrak bildiğimiz sularla sık sık temas etmek. Bir yerlerde bol berrak sular olmalı. O sularla buluştukça durulaşıp temizleniriz. O zaman yeni temiz mecralar açmak kolaylaşır. Belki yeni sularımız olur. Bizden daha duru daha berrak…
