Hasbihâl
Men
kâdire kul dağlara oğul
1395 yıl sonra kutlu göçten
ıstanbulda üsküdarda
kâmil göbek adıyla
atılmışam dünyâya
anam 18’inde kesmiş göbeğimi
babam 24’ünde sarmış kucağına
adımı büyükbabam okumuş kulağıma
soy adımı dedesi yazmış ocağıma
ulu görklü allâh
babamla dayımdan karmış
cemâlimle celâlimi
şuûrum şiirden
mahlasım dağlardan verilmiş
11’inde babasız kalmak
30’unda baba olmak
kaderimin cilvelenmesiymiş
alın aynamda
ak kocalar önünde hecelemek
kara kocalar ardında bocalamakmış
akıl yazgıma düşen
erkli allâh
korunakta kılmış ırkımı
korumuş korutmuş
ne kem akıtmışam arkıma
ne gem vurdurmuşam ağzıma
dinlemişem o
okumuşam o
yazmışam o
içimle içmişem
dışımla taşmışam
bilmişem allâh
cibâlî
men kimem…
Abdülkadir Dağlar
