İstanbul, Kimin/Neyin Nesidir?
İstanbul,
“Hüner bir şehr bünyâd eylemekdür
Reâyâ kalbin âbâd eylemekdür”
diyebilecek bir olgunlukta yetiştirilen “Hakîkî Fâtih”in “mahbûbe”sidir.
“Bir ulu rüyâyı görenler”in Üsküdar’dan fetih iştihâsı içerisinde gördüğü heybetli rüyasıdır…
Dünyevî imkânların aksine manevî imkânların füzun edildiği Hendek’te, Allah adıyla yarılan bir kayadan fışkıran, Âlemlerin Sultanı’nın ilâhî tebşiridir…
İstanbul,
Ruhunu bir kalıpta eritip İstanbul diye toprağa konduran “Sultanu’ş-Şu’arâ”nın cânı ve vatanıdır…
İstanbul,
Rüyalarında bu muştulu şehri görmeyi rüyaların en güzeli sayan Mağcan’ın, Çolpan’ın, Bahtiyâr’ın, Ahmed Cevad’ın, Cengiz Dağcı’nın, Recep Küpçü’nün hülyası…
“O gözəllər gözəli İslambul
O dənizlər qızı, dərya gəlini
Sanki dərya çiçəyi nilufər
Qol açıb, sahilə atmış əlini”
diyerek “hayalî sefer” ile o “derya gelini”ne kavuşan Şehriyâr’ın şehridir.
“Aşkla fetih gemisi yürütenler”in şehri…
Töreli bir terkîb ile A. Dağlar üstâdın tedvîn ettiği gibi “meş‘ar olan Mekke’nin, şi‘âr olan Medîne’nin, şu‘ûr olan Kudüs’ün” şiiridir İstanbul…
İstanbul,
Yeni Pazar’ın, Taşlıca’nın, Saraybosna’nın, Rojaye’nin, Mostar’ın, Travnik’in “dîbace”si…
Bugün “zihnimizde gaflet perdeleriyle çizilen yapma sınır öteleri”ne hapsedilen; Sindelli’nin, Eğridere’nin, Konçe’nin, Breştanik’in, Çalıklı’nın, Budaklar’ın, Mamuşa’nın, Koliçan’ın, Yüksek Mahalle’nin, Banisa’nın, Şahinköy’ün, hem “gönül payitahtı” hem de “her gece”si…
Bu beldelerin bağrı yanık ve vakur evlatlarının; “fetih rüyalarıyla, muhaceret kâbuslarıyla, dâüssıla duygularıyla” karışık bir terkip ile her gece süregelen sohbetlerinin “başköşesi”dir İstanbul…
Bugün ise, o altın mirasına ulaşabilmek için nice bin katlı teneke katmanı geçmek zorunda olduğumuz mazlum ve mağrur şehir…
Şehir’den ve nice şehirlerden ötesi…
Mekke’nin ve Medine’nin muakkibi…
Nice şehirlerin dîbâcesi…
Tarihi ezberlenip mânâsı bilinesi…
Ertuğrul KARAKUŞ
