KAPICIK’IN DUÂSI (ŞİİR)
Kapıcık: Husûsiyetle Osmanlı döneminde ve Balkan coğrafyasında yaygın olan, komşuların sokağa çıkmadan biri birleriyle daha rahat mübadele ve mükâleme edebilmesine imkân sağlayan, karşılıklı itimat ve ihtiyaç vesilesiyle varlığı mümkün olan küçük kapı. Yerel olarak “komşu kapıcık (komşi kapicik)” olarak da ifade edilir.
“Komşuna iyilik yap ki mü’min olasın.”
“Komşusu, şerrinden emin olmayan kimse cennete giremez.”
“Allâh’a ve âhiret gününe îmân eden, komşusunu rahatsız etmesin!”
“(Komşuluk hakkı) Hastalandığında ziyaret etmen, öldüğünde cenâzesine katılman, borç istediğinde vermen, muhtâç olduğunda ihtiyâcını karşılaman, hayırlı işlerini tebrik etmen, musîbet anında sabrı tavsiye etmendir.”
“Cebrâil bana komşuya iyilik etmeyi tavsiye edip durdu. Neredeyse komşuyu komşuya mirasçı kılacak sandım.” Hz. Muhammed (a.a.s.)
KAPICIK’IN DUÂSI
Kapıcıklar açardı
Her sabah ve her bahar
Komşu anaların yüreğini
Birbirine…
Bazen bir zeytin taneciği
İdi bahâne
Bazen bir kahve…
Heyhât ki şimdi o kapıcıklar
Sırtları yerde, çarnâçar!
Yüreklerinde beton ayaklar
Bir semâya, bir Gazi Baba’ya bakarlar:
Lâ havle…
Lâ havle…
Ertuğrul Karakuş
