Dün Türkiye İzmir’de yaşanan taksici cinayetiyle sarsıldı. O görüntüleri hepimiz izlemişizdir. Araç kamerasından izlediğimiz bu olay hepimizin içini titretmekle kalmayıp aynı zamanda, bir insan bu kadar vicdansız olabilir miydi? Ya da biz bu içler acısı konuma nasıl gelebildik? sorusunu sordurdu bizlere…
Görüntüler izlediğim andan itibaren bana bütünüyle tesir etti. Bu tarz görüntüleri daha önce belki de birçok kez izledik. Ama bu sefer daha açık görebileceğimiz bambaşka bir şey vardı. Suistimal. Bir insanlık suistimali. Oğuz abi (kendisine hepimizin gönlünde taht kuran hareketi sebebiyle abi diye hitap etmek isterim) bir insanın o soğukta kalmasına izin vermek istemeyecek kadar insandı. Ama maalesef arabasına aldığı kişi bu yetiye sahip değildi. Evet insan doğmuştu ama insan kalamamıştı. Kendisini soğukta kalmasın diye arabasına alıp “Soğuk hava alayım dedim. İnsanları yolda bırakmak olmaz. Sen o maskeyi takarsan kimse durmaz abim. Ben alırım niye almayacağım. İnsanı bu havada sokakta mı bırakalım dışarısı buz gibi” diyen bir adamı kalleşçe sırtından vurdu. Oğuz abi böylece farkında olmadan hepimizin kalbine işleyen son sözlerini söylemiş oldu. Her şeyden önce kendisi iki çocuk babasıydı. Geride yarım kalmış iki hayat bıraktı. Bunu Oğuz abi değil, o insafsız yaptı. Bazı olaylar o kadar içler acısı görünür ki toplum olarak hepimize sirayet eder. Zannımca bu da onlardan biri. Bu böyle bir devir. Kötülerin iyileri iyilik yapmaya çekindirdiği, güzel şeyler yapmaktan alıkoyduğu. Düşünüyorum, düşünüyorum ama anlayamıyorum. Bir insan nasıl kendisini tanımadığı halde üşümesine içi razı gelmeyen birini böyle bir soğukkanlılıkla öldürebilir. Sanırım gerçekten dünya hassas kalpler için cehennem olabiliyor… Görüntülerin en can alıcı noktası ise arabadaki tüm paraları aldıktan sonra Oğuz abiyi tokatlayarak söylediği şu sözlerdi;
“Ya işte bazı insanlara güvenmeyeceksin.”
Neyse ki sana zaten insan denmez. Ama ben ümitvar olacağım. İki soysuz için dünyaya sırtımızı dönemeyiz. Zaten iyi olmak kötülüğün karşısında durmak ve tüm kötülüklere rağmen insan kalabilmek değil midir?
İrem Arısoy
