Zaman mı? Aman mı?
Zaman, zaman ve yine zaman.
Günde defalarca kez kullandığımız 5 harfli, hemen hemen herkes için klasik bir kelime. Kime sorsan, kimisi bir süre zarfı der, kimisi de geçmiş veya gelecek der.
Kısacası, toplum arasında sıradan bir kelime olur, olmaya da devam eder; ki maalesef anlamsız bir kelimeye bürünmek üzere…
Biz farkında olmadan, zaman ne güzel de geçiyor, değil mi?
Usul usul, hiç haber vermiyor geçtiğini. Ne haber veriyor ne de haberdar ediyor. Öylece geçiyor. “Bak, geçiyorum!” da demiyor, öyle bir geçiyor ki; adeta bizlerin her bir nefes alışı gibi, hızlı ve aralıksız.
Aslında, zamana hesap sormalıyız, kendimizi sorgulamalıyız, neden sorgusuz sualsiz geçtiğine anlam yüklemeliyiz. Hayatımızın en acımasız şeyi zaman. Aynı zamanda en anlamlısı da fakat hiç durmuyor, hiç hâl hatır sormuyor, sadece geçiyor. Ve biz bu anlamlı geçişi bile anlamıyoruz, anlamaya bile çabalamıyoruz en acısı da anlamamazlıktan geliyor olmamızdır belki…
Kafamda amansız birçok soruya cevap ararken kendimi bir boşlukta hissetim.
Sonra da zamanın üzerimizdeki tesirini düşünürken kendimi buldum.
Zaman, dönüp de şu zifiri hayatımıza, dertli başımıza, hasta bedenimize, aşklı başımıza, yaşlı gözümüze, çileli yaşımızı, başarılarımızı, mutlu anlarımızı sormuyor. Hep geçiyor. Adeta bir su gibi, okyanusun ortasında kaybolan bir damla gibi. Var, fakat görünmüyor…
Hayatımız bir gün bitecek; her canlı gibi, hepimizin vücudu toprak olacak. Zaman bir yol ise, bizler bu yolda ne yaptık? Kendimiz için neler yaptık? Bizleri yaradan Rabbimizin istediği gibi kul olduk mu? Ana babamıza hayırlı evlatlar olduk mu? Vatanımıza milletimize hayırlı bireyler olduk mu? Ve bunun yanı sıra sıralayacağım yüzlerce soru…
Bu sorularla boğuşurken, aslında zamanın anlamının derinlerine indim diyebilirim ve şu sözle karşılaştım:
“Bir saatlik bir zaman bile kaybetmeye cesaret edebilen bir kimse yaşamın önemini kavrayamamış demektir. Ölçüsüz ve ölçülmez olan zamanı ölçmek istersiniz. Davranışlarınızı ve hatta ruhunuzun yolunu saatlere ve mevsimlere göre ayarlamak, belirlemek istersiniz.
Zamandan, kıyısında oturup akışını izlediğiniz bir ırmak yaparsınız. Oysa içinizdeki başsız ve sonsuz olan, yaşamın başsız ve sonsuzluğunun ayrındadır. Bilir ki dün, bugünün anısından ve yarın, bugünün düşünden başka bir şey değildir.”
Kalın sağlıcakla dostlar.
Nurmelek Çelik
