Tasavvufta manevi yolcuya sâlik, çıkmış olduğu bu manevi yolculuğa da sülûk demiş büyükler. Medeniyetimizin hiç de yabancı olmadığı kavramlardır bunlar. Âriflerin kanı bu yolda sebildir. Öyle demiyor mu Sehl et-Tüsterî “Sûfi, kanını dökülmüş gören, malını mubah bilen kişidir.”
Bu yolculuk zordur. Her kişi bu yolculuğa çıkmaya cesaret edemez. Yunus’un ifadesiyle “Zehirle pişmiş aşı yemeğe kim yanaşır?”
Bu yolda çıkışlar vardır. Bul yolda inişler vardır. Bu yolda düşüşler vardır. Her düşen Üftâde olamaz, Üftâde olmak da herkese nasip olmaz.
Bu yolda benlik yoktur, kibir yoktur, varlık iddiası da yoktur ama hepsi yine bu yolda gizlidir. Hepsinin yok edileceği kapı bu kapıdır, bu kapı yokluk kapısıdır diyordu Üftâde Hazretleri. Bak diyordu Mahmut Hüdâyi’ye “Atın bile gelemedi…”
Tasavvufun yüklediği ağırdır. İslam olmak ve sülûk eylemek kolay değildir. Hele ki İslam’a riayet etmeksizin sülûk etmek mümkün de değildir.
İlk kapı şeri’at kapısı. Şeri’at’a riâyet, Hz. Peygamber’e tâbiiyet. Mustafa Safî-i Diyarbekirî boşuna demiyor: “Şeri‘at-i mutahharayı kemâliyle iltizâm etmedikçe tarîkatten lezzet alınmaz.”
Hz. Peygamber istikâmet vermiş:
“El hakku ya’lu velâ yu’la aleyh / Hak (İslam) yücedir ve ondan yücesi yoktur.”
Hz. Ömer almış kabul etmiş: “İman ve İslam sana şeref olarak yeter.”
Daha yücesi yok.
Başka dava yok.
Şeref istiyorsan Allah davası var.
Şeref ve izzet İslam’dadır.
“Kulun bütün haysiyeti mümin oluşunda” diyor Cemil Meriç.
Arif olmak bu olsa gerek. Ferâset ehli başka bir nazarla bakar âleme ve zâtına.
“Hoşça bak zâtına kim zübde-i âlemsin sen / Merdüm-i dîde-i ekvân olan âdemsin sen.”
Türkler hadimi olmuş bu istikametin. Üç kıta, beş denizde hakkını vermişler bu sözün. Hakkı tutup kaldıran, hak uğrunda milyon kere şehit olan, şerefin en büyüğüyle şerefyâb olan ecdada selam ola…
“Siz Allah’ın davasına yardım ederseniz Allah da size yardım eder” diyor Hz. Cebbâr
Müjdeler olsun bu sözü tutana.
Bu yolda sâlik olana.
Bu yolda düşene.
Üftâde olana
….
Doç. Dr. Serdar Uğurlu
