UMUDA YOLCULUK
Bazen umutsuzluğa düşer insan. Ne yaparsa yapsın ne kadar çabalarsa çabalasın olmayacakmış gibi gelir. Yarınını göremez bugünü düşünmekten. Tüm hayatının o anda bittiği fikrinden alıkoyamaz kendini. Böyle umutsuzluğa kapılmamalı, kendi kendimizi iyileştirmeyi bilmeli ve bunun yollarını aramalıyız.
Yaralı bir kuş kendini iyileştiremezken, deniz yıldızı kollarını yenileyerek kendini iyileştirebilir. Kurtarması için bir deniz yıldızını veya insanı beklemek zorunda değiliz. Hayatta bir problemle karşılaştığınızda her zaman zorlukların üstesinden gelmek için birinden ya da bir şeyden medet ummamak gerek. Aslında sorunların üstesinden gelmek için aradığımız güç içimizdedir. Elbette başkalarından yardım istemek işinizi kolaylaştırır; ancak problemi çözmenize yarayacak güce ve potansiyele zaten hali hazırda sahip olduğumuzun farkına varalım…Bu farkındalık durumu problemlerinizi çözmek için bir adım atmanıza yardımcı olacaktır. Umut etmekten ve şükretmekten hiçbir zaman vazgeçmemeli insan. Ne zaman hayatınızda şükran duymanız gereken bir şeyi düşünmekten vazgeçiyorsunuz işte o zaman, içerisinde bulunduğunuz zor durum daha da kasvetli bir hal alıyor.
Üzülme der Mevlâna; “İstediğin bir şey olmuyorsa ya daha iyisi olacağı için ya da gerçekten de olmaması gerektiği için olmuyordur.”
Bazen düştüğünü sanırsın,
Oysaki, o düşüşle sana yeni bir hayat bahşedilmiştir. Tevekkül insanı koruyan bir zırhtır.
Ne diyordu Necip Fazıl?
Tohum saç, bitmezse toprak utansın!
Hedefe varmayan mızrak utansın!
Yani biz elimizden geleni yaptıktan, vicdanımız bu hususta olabildiğince rahat olduktan sonra neticede takılıp kalmaya lüzum yoktur. Zira bizim işimiz tohumu ekmek, ardını ise sabırla beklemektir.
