Kutsi hadiste buyurulur ki: “Rahman olan Allah, merhamet edenlere merhamet eyler. Siz yerde olanlara merhamet eyleyiniz. Tâ ki, gökte olanların Yaratıcısı size merhamet eylesin.”
Öncesi ve sonrası, her daim muhtaç olduğumuz bir söz. Bir fiil, bir tavsiye, olgu, bir sebep, bir sonuç… Nasıl isterseniz öyle yerleştirin yaşamınıza, kalbinize, insanlığınıza, kulluğunuza, size kalmış bu. Bir gerçek var ki, şu anda buna insanlık adına muhtaç olduğumuzdur. Tahkiki iman edebilirsek; her canlıya, havaya, suya, soyut ve somut tüm kavramlara, merhametçe bakabilirsek ümidimiz, yeryüzündeki ve gökyüzündeki mutluluğa nail olmaktır. Nereye gidiyoruz? Neleri kaybediyoruz? Nereye varacağız? Soruları aklımızda, gençlerimize, ailemize, çevremize baktıkça, endişeyle doluyor düşüncelerimiz. Hep ümidvâr olmayı emreder inancımız bize. O vakit öyle olmalıyız. Hemen şimdi elimizle düzeltmeliyiz, eksik gördüğümüzü. Taşın altına koymalıyız tüm çıkarlarımızı ve zararlarımızı. “Emrolunduğun gibi dosdoğru ol” ‘maya sebat etmeliyiz. Dünyanın insanlığını, merhametini kasıp kavuran bir topluluk var. Adını anmak istemediğim bu azgın topluluğun yaptıkları insani hiçbir kelâma sığmıyor artık. “Evet, o inkâr ve zulmedenleri Allah ne bağışlayacak, ne de onlara bir kurtuluş yolu gösterecektir.”(Nisâ/ 168.Ayet) Sözlerin en güzeli Allah’ındır. Haydi başlayalım. Evet şimdi… Kendimizden; kalbimize, hayatımıza merhametle bakalım. Ailemize, akrabalarımıza merhametle muamele edelim. Komşumuza, dostumuza merhametle kapı açalım. Hocamıza, öğrencimize merhametçe edep edelim… Bak gördün mü? Kalbin huzurunu, çevrenin ve dünyanın huzurunu, bakması, yaşaması daha anlamlı. O vakit, bakışımızı da değiştirdi merhamet. Hamdolsun âlemlerin Rabbine, sözüne, emrine, merhametine…
“Halkın hayırlısı insanlara menfaatlisidir.”
Elif Yıldız
