RAHMET VE MİNNETLE

Buz gibi dağlardan kor ateşler düştü gönül ocağımıza.
Yine şehit haberi aldık gecenin karanlığında.
Üzüldük, ah vah ettik, ellerimizi açıp dualar sıraladık kahramanlara.
Geride kalanları düşündük; değişecek hayatları, dökülecek gözyaşlarını kurguladık zihinlerimizde.
Kendimizi avutmak için hemen en etkili görselleri, en acıklı sözler eşliğinde paylaşmaya başladık sosyal medya hesaplarında.
Lanetler okuduk teröristlere, terörist sevicilere.
Tekrar üzüldük. Belki birkaç dakika, belki bir iki saat.
Sonra…
Normalleşti her şey. Sıradanlaştı.
Elimizde kumanda, haber kanallarını karıştırdık, farklı bilgiler için.
Derken dizi yayınlayan ekranlara döndük, yarın yapacaklarımızı planladık.
Unutmak, hayata devam etmek yaratılışımızda var.
Ne yapabiliriz ki başka?
Bütün ritüelleri yerine getirdik işte.
Dua ettik, lanet okuduk, bütün hesaplarda paylaştık.
Daha ne olabilir ki?
Her şehit haberinden sonra aklımı kurcalayıp duruyor bu soru.
Ne gelir elden? Ne yapılabilir?
Herkes kendince bir cevap bulabilir bu sorulara.
Fakat kolaya kaçılmamalı.
Soğuk dağ başlarında, canları pahasına bu vatanı ve bizleri koruyan kahramanların yaşadıkları kadar zor olmasa da zor olmalı verilecek cevap.
Örneğin herkes her bir şehit için en az bir saat fazladan çalışmalı.
Öğretmen, en az bir saat fazladan okumalı, anlatmalı.
Öğrenci, en az bir saat fazladan ders çalışmalı, öğrenmeli.
İşçi, en az bir saat fazladan emek vermeli, çoğaltmalı.
İşveren, en az bir saat fazladan yardım yapmalı, dağıtmalı.
Yazar, en az bir saat fazladan yazmalı, yazdıklarında kahramanları yaşatmalı.
Hangi işi yapıyorsak, daha iyi yapmak için uğraşmalı.
Her bir şehit için inadına fazladan çalışmalı.
Herkes bu vatan için, bu millet için en az bir saat fazladan üretmeli.
Uğruna can verenler için bu devleti çok daha güçlü hâle getirmeli.

Rabbim kahraman şehitlerimize rahmet, gazilerimize acil şifalar ihsan etsin.
Geride kalan yakınlarına sabır, bizlere de durmadan çalışma gücü versin.

Doç. Dr. Selami Alan