Mukavemet
Kan emici bir zalim, süregelen bir zulüm ve kana bulanmış bir coğrafya. Vakar bir duruş, sağlam bir iman ve tereddütsüz bir cesaret. Yani tam anlamıyla zişan bir mukavemet. Tanklara karşı taşlar, ebabiller ve filler… “Biz öldük Gazze, sen çok yaşa!” düsturuyla yaşayan bir Filistin halkı. Önce zorumuza giden ve hayretle izlediğimiz dünyanın bu insafsız sessizliğini Filistinli kardeşlerimizin ve Müslüman coğrafyaların sessiz çığlığı olarak adlandırdım ve bu duruma “Vaveyla” dedim.
Onlar için artık ölü birer bedenden ibaret olan çocuklar, bombalanmış şehirler ve enkazların altında sönüp giden hayatlar bu dünyanın bir gerçekliği olabilir. Ama biz vicdan sahipleri için değil!
Öncelikle Gazze’de soykırım devam ediyor. Yani her şeyden önce gündemi başka önemsiz mevzularla meşgul etmemeyi öğreneceğiz. Filistin’i konuşmayı ama doğru konuşmayı yani Filistin’i bilmeyi öğreneceğiz. Elimizden gelen her şeyi yapacak, gelmeyen için kendimize zulmetmeyeceğiz. 2023 dünyasında ellerinde kaplarla yemek için sıra bekleyen Gazzeli çocukları, dedesinin kucağında cansız bedeniyle tanıdığımız, yaşarken bir ışık gibi parlak olan zeytin gözlü Rim’i ve tüm ailesini şehit verip, evi bombalanan ama “nasılsın?” diye sorulduğunda “Elhamdülillah” diyen çocukları unutmayacağız. Bir açık hava hapishanesine dönüştürülen Gazze’de yaşananlar için herkesten önce biz utanacağız. Boykot edeceğiz ve teşvik edeceğiz boykotu.
Ne yaparsak yapalım, bir sabah işgalden arınmış bir Gazze’ye uyanıp “Surda bir gedik açtık/ Mukaddes mi mukaddes/ Ey kahpe rüzgâr/ Artık ne yandan esersen es…” diyebilmek için yapacağız.
Kim bilir belki de zulmü kaldırıp atacak eller bizimdir.
İrem Arısoy
