SOBE!
İçinde bir katil saklı besbelli.
Acıma duygunu katledip gömmüş olmalı.
Susuzluktan inleyen kediyi duymadan, gülerek yürüdün kızgın yollarda.
Baktım, derinlere daldım ama göremedim.
Acımanın gözleri çoktan toprağa karışmış olmalı.
Merhamet duygunu da koparmış gönlünden, alıp gitmiş o katil.
Bankta otururken, salıncaktan düşen çocuğa,
Poşetlerini taşımakta zorlanan yaşlıya uzatmadın ellerini.
Merhametin ellerinden başlayıp, parça parça ayırmış olmalı.
Göz göze gelince parlıyor gözbebeklerin, içim gidiyor ışığına baktıkça.
Görüyorum içindeki katili ama sobeleyemiyorum.
Ellerini tutuyorum, sevgin kaçmayı başarıyor katilinden.
Ama şimdilik,
Ama acımasız ama merhametsiz,
Ama yaralı ama çaresiz besbelli.
Gülşah AKTAN
